"ഒരു 'ക്രാക്ക് ക്രീം'..."
മെഡിക്കല്‍ സ്റ്റോറില്‍ നിന്നു ഒയിന്റ്മെന്റ്റ് വാങ്ങി വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു.
അമ്മയ്ക്ക് കാലില്‍ വിള്ളല്‍ .. അതിനാണ് മരുന്ന്.
എന്നത്തേയും പോലെ സാധാരണ ദിവസം ഉച്ചക്ക് ഊണ് കഴിഞ്ഞു ഒന്ന് മയങ്ങാന്‍ പോയതായിരുന്നു...കട്ടിലില്‍ അമ്മ കിടക്കുന്നു....വെറുതെ ഒരു രസത്തിനു അമ്മയുടെ കാലിന്റെ അടുത്ത് ഞാന്‍ തല വച്ച് കിടന്നു... വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ശരിക്കും...അത്രയ്ക്ക് വലിയ വിള്ളലുകള്‍ .
ഏറെ നാള്‍ മുന്നേ അമ്മ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നത് ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തു... "കുട്ടീ കാലു വിണ്ടിട്ടു നടക്കാന്‍ വയ്യ... ടീവിലോക്കെ കാണിക്കില്ലെ ഇതിനുള്ള ഒരു ഒയിന്മേന്റ്റ്‌ , അതൊന്നു വാങ്ങി തര്വോ ?"
"അതൊക്കെ തന്നെ മാറും അമ്മെ.... എനിക്ക് വേറെ പണിയുണ്ട് " എത്രയോ തവണ ഞാന്‍ അവഗണിച്ച ആ അവശ്യം..
ആ കാല് എന്റെ അമ്മയുടെ തന്നെ ആണെന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസം തോന്നി.... ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുകയരുന്നു ...
എന്റെ ചെറുപ്പകാലത്ത് തന്നെ ജീവിതത്തില്‍ അവിചാരിതമായി ഉണ്ടായ വെല്ലുവിളികള്‍ നേരിടാന്‍ ഈ അമ്മയെടുത്ത ഭാരങ്ങള്‍ ..
രണ്ടു മുറി വാടക വീട്ടിലേക്കു മാറുമ്പോള്‍... മാസത്തില്‍ ഒരു തവണ വന്നു പോകുന്ന ദൂരെ ഒരു ചെറിയ ജോലിയുള്ള അച്ഛന്‍ ... ഞാനും ചേച്ചിയും അമ്മുമ്മയും ഉള്‍പെടുന്ന കുടുംബം ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ അവരെടുത്ത പ്രതിബദ്ധത..
വീട്ടിലെ അവസ്ഥയൊക്കെ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ഞാനും ചേച്ചിയും ഒന്നിനും വാശിപിടിച്ചിട്ടില്ല.. പക്ഷെ ആവശ്യങ്ങള്‍ ഒക്കെ അറിഞ്ഞ് അമ്മയെല്ലാം മുന്നില്‍ എത്തിച്ചു.
സ്വകാര്യ സ്ഥാപനത്തില്‍ ഫീല്‍ഡ്‌ വര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞു അവര്‍ വീടെത്തുമ്പോള്‍ ആറു മണി കഴിയുമായിരുന്നു.. മിക്കവാറും ഉച്ചഭക്ഷണം ചുക്കുവെള്ളമോ ചായയോ ആവും. കുറച്ചു കാലം കഴിഞ്ഞു അമ്മയ്ക്ക് അള്‍സര്‍ വന്നപ്പോള്‍ ചീത്ത പറയാന്‍ ആരും മറന്നില്ല... ഞാനും അന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു
"ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഓരോന്ന് വരുത്തി വെക്കും... നിങ്ങള്‍ക്കെന്താ ഇത്രയ്ക്ക് വിവരം ഇല്ലേ????" !!!
"വന്നു പോയില്ലേ കുട്ടി...ഇനി മാറുകയന്നെ വേണ്ടേ...?"
ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയില്‍ അവര്‍ വാക്കുകള്‍ ഒതുക്കി...
എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഒന്നും അറിഞ്ഞതായി ഭാവിക്കാതിരുന്ന അമ്മ... അവര്‍ ഓടിയത് ഞങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു...അവര്‍ ദൂരങ്ങള്‍ താണ്ടിയത് ഞങ്ങളെ ഏറെ ദൂരം മുന്നോട്ടു നയിക്കാനയിരുന്നു....എന്നിട്ടും പലപ്പോഴും ആ സ്നേഹവും ശ്രദ്ധയും തിരിച്ചു നല്കാന്‍ മറന്നു പോയി ഞാന്‍..
ഈ വിള്ളലുകള്‍ പലതും ഓര്‍മപ്പെടുത്തി.. കണ്ണീര്‍ ധാരയായി വന്നു... ആ കാലുകളില്‍ മെല്ലെ ഒന്ന് തലോടി ചാറുന്ന മഴ പോലും വക വെയ്ക്കാതെ ഇറങ്ങി ഓടിയതാണ് മെഡിക്കല്‍ ഷോപ്പിലേക്ക്...
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇടമുറിയാതെ വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.... എന്റെ മറവികള്‍ വലിയ വിള്ളലുകള്‍ ആണ് ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളത് എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു... ഒരു ഒയിന്റ്മെന്റിനും ഭേദമാക്കാന്‍ കഴിയാത്ത വിള്ളലുകള്‍... നികത്തെണ്ടത് ഒരു ജന്മം കൊണ്ടാണ്... എങ്കിലും തീരുമോ എന്നറിയാത്തത്രയും ഞാന്‍ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു അമ്മെ ഞാന്‍.....,.
"എവിടേയ്ക്കാ ചെക്കാ ഈ മഴ കൊള്ളാന്‍ പോയത് "
മുഖത്ത് കൃത്രിമമായ ഒരു ദേഷ്യം വരുത്തി അമ്മ ഉമ്മറത്ത്‌ നിക്കുന്നുണ്ടാരുന്നു... സാരിതലപ്പെടുത്തു തല തുവര്‍ത്തി തരുമ്പോള്‍ അമ്മയുടെ കയ്യിലേക്ക് ഞാന്‍ ക്രീം വച്ച് കൊടുത്തു... 'ഇതാ അമ്മ ചോദിച്ച സാധനം...'
------------------------------
യുധിഷ്ടിരനു ചക്രവര്‍ത്തിയാവനുള്ള യോഗ്യത അളക്കാന്‍ , യമാധര്‍മന്‍ 124 ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്... അതിലൊന്നാണ് ഓര്മ വന്നത്
"ഭൂമിയെക്കാള്‍ ഭാരമേറിയതു എന്തിനാണ്?" - മാതാവിന് എന്ന് മറുപടി...
"ആകാശത്തേക്കള്‍ ഉയരം ഏറിയത് എന്തിനു?" പിതാവിനും....
